In the spotlight: Bollylicious

Bollylicious (een samentrekking van “Bollywood” en “delicious”) is een Gents collectief dat Indiase dans in België naar een hoger niveau brengt. Ze combineren verschillende Indiase volksdansen, klassieke Indiase dansen en Bollywood en kregen daarvoor al felicitaties van onder meer Alain Platel, Chokri Ben Chikha, Koning Filip en de Indiase Harrison Ford, Amitabh Bachchan. In een fijn Zoomgesprek – want corona, weet je wel – spraken Laura Neyskens, Tom Decuyper en Ayla Joncheere van Bollylicious honderduit over hun passie.

Voor degenen die jullie niet kennen, wie en wat is Bollylicious juist?

Tom: Wij drieën, Ayla, Laura en ik, zijn de “originelen”, degenen die ermee gestart zijn. Wij drieën go waaaay back (lacht). We kennen elkaar al superlang. Ik denk dat Ayla 11 was, Laura, 14 en ik, 16. Daarnaast zijn er zijn nog twee extra dansers, Julie Thomas en Sooraj Subramaniam.

Ayla, Laura en ik hebben elkaar leren kennen in een dansles Kalbeliya, een folk dans uit Rajasthan, en de lerares vroeg toen om met haar op te treden. Zij had dat zelf ook nog nooit gedaan, dus dan zijn we daar samen in gesprongen en dan hebben we, na 8 jaar ongeveer, besloten om zelf ons eigen collectief op te richten. Sindsdien bestaat Bollylicious.

Ayla: Wij zijn dus een collectief. Ik denk dat het belangrijk is om dat te benadrukken, omdat we allemaal onze eigen sterktes mee binnen brengen in Bollylicious. Laura is hedendaagse danseres voornamelijk, Tom heeft heel veel ervaring in danseducatie, ik ben zelf Indoloog en postdoctoraal onderzoeker aan de UGent, dus ik werk ook in India en ik heb een grote fascinatie voor alles wat India betreft. Ik focus vooral op dansantropologie, dus wat wij doen met onze groep heeft, rechtstreeks of onrechtstreeks, ook vaak te maken met mijn onderzoek. Sooraj Subramaniam is klassiek Indisch geschoold, dus met Kathak en Bharatanatyam en Odissi draagt hij ook zijn steentje bij. Julie is ook hedendaags danseres en doet ook ballet en zo. Wij brengen eigenlijk al die elementen samen om dan een algemeen, coherent product te brengen naar de buitenwereld. Dat is wel het toffe aan Bollylicious denk ik, en ook onze sterkte.

"Ons doel is om mensen, in de eerste plaats mensen hier, te laten kennismaken met wat Indiase dans is, want Indiase dans is heel breed. De basis die we daarvoor gebruiken is Bollywood, vandaar Bolly-licious, maar dat heeft vooral te maken met de muziekkeuze." - Tom

De dans waarmee we oorspronkelijk begonnen zijn, Kalbeliya, is vrij moeilijk om zo gewoon te brengen hier, omdat die met live muziek wordt gebracht, die we hier niet voorhanden hebben. Die audio-opnames zijn ook niet van de beste kwaliteit, terwijl de Bollywoodaudio wel van goede kwaliteit is en de Bollywoodmuziek ook toegankelijker is. Om de dans toegankelijker te maken hebben we die ook wat “ver-Bollywood”.

Hetzelfde hebben we gedaan met een andere klassieke dansstijl waarin we les gevolgd hebben, Kathak. Kathak is een van de klassieke dansstijlen uit India en ook daarvan is de muziek iets moeilijker voor een Belgisch publiek en ook de dans zelf is iets minder toegankelijker voor een publiek dat totaal niets kent van Indiase dans. Dus ook die hebben we iets “ver-Bollywood”. En om het dan nog toegankelijker te maken hebben we een aantal choreografieën waarbij we fusies maken met hedendaagse dans of met flamenco, zodat er elementen in zitten die mensen wel kennen. Zo kunnen ze dan ook gemakkelijk de link leggen.

Dus dat was ons initieel doel, om vooral een Belgisch publiek kennis te laten maken met het brede spectrum van Indiase dans, maar al heel snel werd het duidelijk dat we ook in India zeer gegeerd zijn. Dat hadden we initieel niet gedacht. Met als gevolg dat we ook heel veel in India op tournee zijn geweest. Dus onze “markt” is veel verbreed tegenover ons initieel gedacht (lacht).

Laura: Ja, daar hebben we toch al leuke avonturen beleefd, in India.

Vertel?

Laura: Dat is toch altijd een beetje anders, altijd een beetje onverwacht wat er daar gaat gebeuren. Het publiek is helemaal anders, want de mensen kennen de muziek. Daardoor krijg je andere reacties op de choreografieën. Ze verstaan ook de teksten. Dat is een groot verschil met een Belgisch publiek, omdat je heel veel dingen uitbeeldt of toch een verhaallijn in je choreografie brengt, en zij horen exact wat de tekst zegt. Zij zien dus ook meer de humor die we erin steken; ze hebben dat sneller door.

Ayla: Een van de tofste dingen die we al hebben mogen doen, denk ik, is het staatsbezoek van Koning Filip en Koningin Mathilde aan India. We waren uitgenodigd door de Belgische ambassade in New Delhi om daar een voorstelling te brengen voor koning Filip en zijn delegatie in India. Dat was wel een heel toffe ervaring om, in het land waar wij heel erg door geïnspireerd zijn, ons werk te brengen aan die twee groepen waar we het meest op gericht zijn: de Belgische delegatie, maar ook de vele Indiërs die daarbij waren. Dat was wel een van onze hoogtepunten.

Laura: En dan Amitabh Bachchan, he (lacht). We hebben op een bepaald moment opgetreden voor Amitabh Bachchan. Dat had ik echt nooit verwacht. Hij is dé Bollywoodlegende van deze tijd, een Harrison Ford van Bollywood. Ondertussen is hij ook achteraan de zeventig, maar vroeger was hij echt de adonis in die industrie en hij speelt nog altijd in heel veel films. Hij is zo’n beetje de godfather van Bollywood.

We traden op in Mumbai en hoorden, onverwacht, dat hij guest of honor zou zijn. We werden op voorhand verwittigd dat hij zou blijven voor 1 dansje, maar hij is het hele programma blijven zitten, zo’n half uur. Nadien is hij ons onmiddellijk komen feliciteren in de backstage. Tom was al half ontkleed toen Amitabh Bachchan binnenkwam. We wisten niet wat er gebeurde (algemene hilariteit). Hij feliciteerde ons en gaf iedereen een hand. Dat was wel een heel speciaal moment, echt heel fijn. In India geeft dat nadien dan ook weer heel veel erkenning.

Tom: Wat ik het leukste vind aan onze Indiatournees is het contrast tussen de heel chique dingen en momenten zoals dat met Amitabh Bachchan, maar dan ook volledig het omgekeerde. Er is een tournee geweest waarbij we de eerste dag speelden voor de Maharadja van Jodhpur in zijn paleis en de volgende dag waren we ergens aan het optreden in een dorpje in de middle of nowhere waar ze nog nooit een blanke hadden gezien. Het contrast tussen die twee dagen zou niet groter kunnen zijn. De ene dag poepchique en de volgende dag zijn we aan het optreden met lokale muzikanten ergens in de woestijn…

Laura: Dansen op een muziekopname of livemuziek maakt ook een groot verschil. In België moeten we noodgedwongen optreden met muziekopnames, terwijl we in India vaak de scène delen met een dozijn muzikanten. Dat is een enorme meerwaarde omdat je dan samen kunt improviseren. Die wisselwerking, die 'magie van het moment' samen met je publiek beleven... Dat is een heel speciale ervaring.

Vanwaar de keuze voor Indiase dans?

Laura: Sowieso is Bollywood een heel vrolijke dansstijl. Ik treed ook dikwijls op met hedendaagse dans en daar werken we vaak rond zware thema’s. Met Bollywood vertel je meestal leuke of humoristische verhalen. Die muziek is ook enorm opzwepend. Er is iets aan die bewegingen, dat zo fijn is, dat zo leuk is om te doen, en dat slaat altijd over op het publiek. Als wij ons amuseren, amuseert het publiek zich ook. Voor mij is dat een goede tegenhanger voor al mijn hedendaags werk. In Bollywood kun je veel humor steken, wat ik veel minder doe in hedendaagse dans. Dat is voor mij persoonlijk de aantrekkingskracht.

Tom: Voor mij is dat een beetje hetzelfde. Toen ik een tiener was, wist ik dat ik danser wilde worden, dus ik dacht ook: “Ik moet ballet doen en ik moet hedendaags doen”, maar ik heb daar nooit zo’n connectie mee gehad. En Indiase dans heeft zo veel detailwerk, zeker de klassieke Indische dansvormen, dat dat echt een uitdaging is om te doen. De manier waarop je lichaam beweegt en de muziek… voor mij klopte het gewoon veel meer. Plus, dan is er ook de connectie met het land, India, waar we ons allemaal wel thuis voelen. We hebben daar ondertussen ook heel veel vrienden, dus dat is zo’n beetje een tweede thuis geworden. Als we dan, zoals nu, een paar maanden niet naar India kunnen, voelen we dat onmiddellijk (iedereen lacht).

Laura: Indiase dans is ook heel esthetisch en heeft een heel andere techniek dan bv. ballet. De dansstijl is ook heel ritmisch met een techniciteit die heel precies en subtiel is… Ik merk dat mijn techniek nog steeds verbetert en verfijnt. Ik ontdek nog steeds nieuwe dingen in de verschillende Indische dansstijlen die ik beoefen.

"Ik denk dat wij, en ik zeker, ook enorm zijn aangetrokken tot de culturele rijkheid die daar leeft, die culturele bagage die ze daar hebben, die heel interessant is om dingen over bij te leren en dingen van op te nemen. Dat in combinatie met wat Laura zei: de positieve ingesteldheid en die happiness die wij met Bollylicious ook altijd heel erg uitdragen." - Ayla

Dat staat in contrast met wat we hier vaak denken, dat als je cultuur doet, het altijd over een serieus thema moet gaan, met een maatschappijkritische instelling. Niet dat dat slecht is, he. Ik denk dat beide gewoon heel belangrijk zijn, dat je zowel cultuur kunt beleven als een manier om kritisch te denken, als ook als ontspanning, positiviteit. Zonder dat dat dan escapistisch moet zijn van “we gaan eens een keertje vluchten”, maar eerder gewoon dat mensen blij naar huis gaan. Ik denk dat dans, essentieel, als je kijkt naar dansgeschiedenis, ook vaak in die context gecreëerd werd. Als een soort van ontspanning of vreugde of feestelijkheid, samenhorigheid… Al die dingen. En we vinden dat wel belangrijk om dat te blijven hebben in onze maatschappij.

De technieken in die Indiase dansen zijn heel anders dan die in de meeste Westerse dansen. Hebben jullie die dan vooral in India geleerd?

Laura: We hebben het eigenlijk geleerd op drie manieren: eerst via workshops in België, dan autodidactisch door Bollywoodclips te bestuderen op YouTube en tot slot namen we les in India zelf, waar je die diepere lagen en verfijning aangeleerd krijgt.

Tom: We zijn ook een paar keer naar de UK geweest. De dansscene in België qua Indiase dans is vrij klein, zeker als het gaat over de klassieke Indiase dans. In de UK is die wel groot, dus dat leek een gemakkelijkere uitvalsbasis dan onmiddellijk naar India te gaan. Maar na een tijdje hadden we door dat, als je alles optelt qua verblijf en fees etc. die je in de UK moet betalen, dat het op hetzelfde neerkomt als naar India te gaan (lacht).

Tom: Misschien ook wel interessant om te zeggen: we doen Bollywood, maar dat kan eigenlijk heel veel zijn. Bollywood komt van de filmindustrie en, net zoals in Hollywood, heb je in Bollywood zo veel verschillende genres. Dat zie je ook in de dansstijlen. Wij hebben gekozen voor dansstijlen die meer gebaseerd zijn op folk dance, specifiek folk uit Rajasthan, of Kathak, een van de klassieke Indiase dansen is. Daarnaast heb je ook Bollywood die zeer modern is, bijna hiphop of clipdance uit Amerika, zoals Beyoncé. Als je die stijl doet, heb je er natuurlijk minder nood aan om naar India te gaan en je te verdiepen in de klassieke Indiase dansvormen. Wij vonden dat wel belangrijk om, als je een Bollywooddansvorm kiest die gebaseerd is op iets klassieks, je daarin te verdiepen en niet gewoon na te apen. Anders wordt het al snel wat oriëntalistisch.

Ayla: Dat is iets waar wij heel hard op letten, dat wij die dansvormen nog altijd wel in hun culturele context beschouwen. Wat je soms ziet, ook bij mensen die bijvoorbeeld flamenco of tango doen, is dat ze vooral bezig zijn met de dansstijl te leren, de techniek, maar niet noodzakelijk ook met de taal of de cultuur of zo bezig zijn. Wij maken altijd wel die brug met het land van oorsprong en zijn er ook heel hard mee bezig om die culturele context te begrijpen en over te dragen naar ons publiek.

Tom: Dat is ook wel iets waar ik een punt van maak als ik workshops geef. Dan wil ik echt een breder geheel schetsen dan enkel de dans die ik op dat moment aanleer. Ik heb dan meestal ook een boek bij met foto’s over de verschillende dansstijlen. Ik leg ook uit dat er niet zoiets is als “Indiase dans” als één genre.

"Het is een heel breed spectrum, met heel veel verschillende genres. Ik probeer meestal in een dansworkshop iets gemakkelijks te doen, waarbij ze dan een goed gevoel hebben, maar daarnaast ook iets moeilijker, waarbij ze uitgedaagd worden. Iets wat meer danstechnisch, zodat mensen ook niet naar huis gaan met “oh Bollywood, dat is maar een beetje zo en zo doen (schud en zwaait met handen)”. - Tom

Dat kan uiteraard, maar er is ook een veel moeilijker deel. Dat willen we ook wel duidelijk maken aan de mensen, dat het iets heel breeds is. Het is de moeite om je erin te verdiepen (iedereen lacht).

Hoe kijken ze in India naar jullie?

Tom: Als ze horen dat er een Belgische compagnie komt optreden, dan verwachten ze vaak iets heel moderns. In Bollywood dansen momenteel heel wat blanke mensen, maar dat zijn dan vaak Russische meisjes, kortgerokt met een diepe decolleté, die echt dansen à la Beyoncé.

Ze vinden dat dan heel interessant dat wij dan net traditionele dansen doen, op muziek uit de tijd van hun grootouders. Ze vinden dat vaak heel maf dat jonge, hippe mensen voor zo’n stijl kiezen. - Tom

Wat ook niet zo gewoon is in India, is dat wij verschillende stijlen brengen: wij breng die folk en dat klassieke en dat hedendaagse in één voorstelling, terwijl het in India vaak nog gebruikelijk is dat je één stijl brengt. Dus dat is ook wel vrij uniek voor India.

Ayla: Ondanks het feit dat we vaak in een heel traditioneel ogende outfit op het podium staan, brengen we toch iets heel origineels en dat is ook wel, denk ik, wat in India voor ons “de markt” geopend heeft. Ze zien ons in zo’n traditioneel kostuum, maar het is ook niet-traditioneel. Het is een eigen interpretatie ervan.

Laura: We doen heel hard ons best om die tradities te vernieuwen zonder afbreuk te doen aan de eigenheid van de traditie. We maken in dezelfde stijl nieuwe choreografieën, waardoor het weer gemakkelijker is – ook in India zelf – om naar te kijken. Dat vindt ons publiek altijd heel leuk. Op die manier blijft een traditionele dans fris en merken ze dat oude dansstijlen ook supertof en eigentijds kunnen zijn. We proberen traditionele dansen eigentijds te maken, zonder die rijkheid van die traditie te verliezen.

Wat is jullie grote droom met het collectief?

Ayla: Wat wij altijd gezegd hebben, is hoofdchoreograaf zijn van een grote blockbuster in de Bollywoodindustrie (iedereen lacht). Dat is onze goal, dat moeten we nog een keer gedaan hebben. Ik denk, voor de rest, dat we al heel veel van onze dromen hebben kunnen afvinken.

Laura: Ja, dat hebben we nog niet gedaan he, een film gechoreografeerd (lacht). En zeker zo’n kostuumdrama, dat zouden we wel graag doen.

Is Bollylicious jullie fulltime bezigheid of doen jullie ook nog andere dingen?

Laura: Dat is voor iedereen wat anders. Ik werk vooral nog in de hedendaagse danssector, en doe ook nog flamenco. Ik heb veel bij Sidi Larbi Cherkaoui gedanst en bij Les Ballets C de la B en nu ook bij Action Zoo Humain, dat is het theatergezelschap van Chokri Ben Chikha. Die beginnen zich nu wat meer te concentreren op dans, dus daar choreografeer ik ook voor. Met La Guardia Flamenca – dat zegt het zelf, dat is een flamencogroep – gingen we normaal tijdens de Gentse Feesten in première met een nieuw stuk, "Vagamundo", maar dat is verplaatst naar 20 september in De Centrale. Dat zijn zowat mijn side projects naast de Indiase dans. Vroeger was hedendaagse dans mijn hoofdberoep, maar dat begint nu steeds meer te switchen.

Dat is ook het toffe aan Bollylicious, dat we als collectief werken. We focussen heel hard op onze Bollywood en die voorstellingen, maar we hebben inderdaad allemaal ook ons zijtraject, en dat blijft er ook. - Ayla

Zoals mijn onderzoek, Laura haar hedendaagse dans: iedereen heeft zo zijn eigen projectjes. Om die reden zijn we nu ook heel hard bezig om er een soort van overkoepelende organisatie aan te koppelen, zodat wij onze zijprojecten ook heel erg hard kunnen blijven betrekken bij alles wat we doen, alles wat ontstaan is via Bollylicious. Die overkoepelende organisatie is Maghenta, een platform voor Indisch geïnspireerde kunsten. Zo kunnen we het opentrekken naar meer dan enkel Bollylicious, hoewel dat wel onze hoofdfocus is, maar al die andere projecten horen er ook wel bij. Want dat is ook echt wel zo: wij blijven dezelfde persoon. Ik doe wel onderzoek dat niet altijd rechtstreeks aan Bollylicious gekoppeld is, maar het heeft er ook wel hard mee te maken. Als Laura werkt voor andere mensen, neemt zij ook altijd mee wat wij doen met Indiase dansen. Voor ons was het dan een logische stap om dat in een overkoepelende organisatie te bundelen.

Laura: Het blijft elkaar beïnvloeden, he. Nu met corona was het een goed moment om wat meer tijd te investeren in het opzetten daarvan (lacht).

Speaking of… Hoe hebben jullie corona beleefd?

Tom: We hebben daar heel veel ongeluk mee gehad. We hadden al onze optredens net gepland in maart-april-mei, dus al onze voorstellingen in de culturele centra zijn uiteraard geannuleerd. Hetzelfde met lesgeven. Want vaak, als we een optreden doen in een CC, boeken ze voordien lessen, zodat mensen een beetje kunnen ervaren wat de dansstijl is. Die lessen zijn ook allemaal geannuleerd. Ik was daar toen net mee bezig in CC Aalst, in De Werf. Ik moest een reeks van 4 lessen geven en ik heb er twee kunnen doen en dan is het stilgelegd. Maar dat wordt normaal gezien wel hernomen, volgend jaar ergens.

Laura: Ja, het is wel tof dat veel culturele centra de geplande optredens en workshops verplaatst hebben naar een nieuwe datum.

Alle culturele centra blijven wel echt heel voorzichtig: “We houden ons hart vast dat het gaat kunnen doorgaan en dat alles zo blijft”. Voor mij persoonlijk is al mijn werk, van afgelopen maart tot februari 2021, met uitzondering van een optreden dat is verplaatst naar komende december, eigenlijk in een vingerknip afgelast. Het is pas vanaf maart 2021 dat alle optredens weer zullen beginnen. Dus dat is op zich niet fijn, maar dat is natuurlijk voor niemand fijn in de culturele sector. We zitten allemaal in diezelfde problematiek…

Het probleem in de culturele sector is, dat tegen april-mei het programma voor het volgend jaar al volledig gemaakt is. Dus optredens van het najaar 2021 hebben we nog wel, maar de optredens die nu geannuleerd zijn, zijn bijna allemaal al naar het jaar nadien verplaatst. We hebben zo een optreden dat al naar oktober 2021 verplaatst is, dus dat is echt wel ver. Ze moeten zo veel artiesten proberen naar het volgend seizoen te verschuiven, terwijl dat seizoen al vol zit. Je kunt ook niet méér programmeren dan waarvoor er plaats is. Het moet ook werkbaar blijven voor die culturele centra. Ze hebben hun best gedaan, maar eigenlijk is alles een seizoen opgeschoven.

Tom: Het nadeel daaraan is ook, als je nu iets nieuws maakt, dan kun je het ook niet verkopen de eerste twee jaar, want de programmatie zit overal al vol. Dat wordt vaak vergeten, dat dat probleem nu doorschuift. Het werk waarvoor je je geld zou gehad hebben, wordt nu wel doorgeschoven, maar nieuw werk kan niet verkocht worden. Afin, we gaan niet te lang klagen (lacht), want het is voor iedereen heel moeilijk.

Laura: We gaan vooral veel Bollywood dansen, want dan worden wij instant happy (lacht).

Ayla: Dat merk je ook wel aan de lockdownfilmpjes die we gemaakt hebben. Mensen waren blij om het te zien (lacht). Mensen hebben daar nood aan, zeker in corona.

Lockdownfilmpjes?

Tom: Ja, te veel vrije tijd en een mens moet iets doen he (lacht). Nee, omdat al onze optredens geannuleerd zijn, gaat ons publiek ons natuurlijk ook heel lang niet gaat zien. Vandaar dachten we: “We gaan wat filmpjes maken”. Dus dan hebben we dat gedaan, gewoon om de mensen wat bezig te houden.

Laura: Wat ook tof is, is dat een filmpje is opgepikt door Rajasthan Tourism. Tom wou, omdat we onze Rajasthaanse vrienden al heel lang niet gezien hadden, een filmpje maken van ons wandelend in Gent, gemixt met beelden waarin we aan het wandelen waren in Rajasthan. Op die manier wilden we laten weten hoe hard we de mensen daar misten. Rajasthan Tourism stuurde ons een mailtje om te vragen of ze het mochten delen, omdat ze wilden dat ook daar heel veel mensen dat zagen. Dat heeft dan echt wel heel veel views gehad. En het grappigst was dat veel vrienden uit Rajasthan het filmpje nog niet gezien hadden op onze Facebookpagina. Toch kregen we plots berichten van hen: “Waw, proficiat, we hebben jullie filmpje gezien op Rajasthan Tourism”. Het was zo leuk om toch nog verbonden te zijn met elkaar, hoewel we allemaal in lockdown zaten.

Het laatste filmpje was ook echt fijn. We hebben elk een stukje choreografie doorgestuurd naar vrienden en kennissen die dan de choreografie leerden, opnamen en terugstuurden. Daarmee heeft Tom wel serieus wat editing werk gehad (lacht). De hele wereld danst daarin mee met Bollylicious, ongeacht leeftijd, geslacht, geloof, nationaliteit,… Dat was wel geweldig om iedereen te zien meedansen. het gaf ook voldoening om iets positiefs te doen in plaats van depressief opgesloten te zitten in je huis, met al die jobs die wegvallen (lacht).

Hebben jullie nu met corona, naast de voorstellingen in culturele centra, al vooruitzichten op andere optredens?

Laura: Ik heb gisteren telefoon gehad en we mogen deze zomer, op 21 augustus, ook al eens optreden op het zomerprogramma Koer & Toer in Aalst. Heel veel steden zijn nu een zomerprogramma buiten aan het opstellen en in Aalst zouden ze graag hebben dat wij daar ook een show brengen. Dan zullen we binnenkort toch al eens eens samen op de scène staan.

Tom: Op zich zijn wij wel flexibel met onze compagnie. Wij treden ook vaak op voor kleinschalige dingen, waarbij we een programma kunnen samenstellen dat korter is, met meer mensen of met minder mensen, iets dat ook op een andere locatie kan. Dus hopelijk (kruist vingers) vinden de mensen ons ook zo terug, want wij deden heel veel bedrijfsevenementen en dat soort dingen. Dat kan nu natuurlijk ook met buitenoptredens. Hetzelfde met lesgeven, dat kan weer, dus hopelijk (kruist vingers) vinden de mensen ons ook daarvoor weer en niet alleen voor de volledige, volwaardige show.

Mogen we jullie dat dan ook toewensen?

Laura: Ja, héél veel optredens. Wij hebben gigantisch veel zin om weer te dansen en onze dans te delen, met zowel een nieuw publiek, als met mensen die ons al kennen. We hebben daar nood aan! Ik hoor vaak dat onze fans ons ook wel missen. Ik merk dat mensen er heel veel nood aan hebben om weer aan cultuurbeleving te doen. Dus mij mag je dat alvast toewensen (lacht). Ik wil echt weer met collega’s op de scène staan, in plaats van alleen digitale meetings te houden (algemene hilariteit).

Laura: (aan Tom en Ayla) En hebben jullie nog een wens? (lacht)

Ayla: Geluk! (lacht) Nee, optredens he, ons werk kunnen delen. Wij zijn er al zo lang, al 18 jaar, mee bezig, dus dat zou heel fijn zijn, het weer kunnen delen met de wereld…

En een nieuwe dansstudio! (lacht) We zijn nog op zoek naar een nieuwe locatie. Maar voor de rest, nee…

Laura: Dans hé. Dans, dans, dans (lacht).
 

Dan wensen we jullie dat heel graag toe. Bedankt voor het interview!

Allen: Jij ook bedankt!

Meer info over de komende optredens van Bollylicious vind je op www.bollylicious.org.